Het diner - Herman Koch

Koch, H. (2013). Het diner. Amsterdam: Anthos.

 

Samenvatting

‘Het diner’ gaat over vier ouders wiens kinderen een misdrijf hebben begaan. Zij bespreken tijdens een diner in een chique restaurant hoe het nu verder moet met hun kinderen en hoe ze de zaak gaan oplossen. Het boek zelf is opgedeeld in vijf delen: ‘Aperitief’, ‘Voorgerecht’, ‘Hoofdgerecht’, ‘Nagerecht’ en ‘Digestief’. Tijdens deze vijf gangen komt er steeds meer aan het licht over de onderlinge relaties van de personages en de misdrijf zelf.

Opdracht D5 Dagboekfragment

Beste dagboek

Ik herken mijn eigen kind niet meer. Hoe ver is het dan gekomen? Als je in de spiegel kan kijken en kan zeggen: ‘Ik herken mijn eigen kind niet meer’. Er was daarstraks nog een moment dat ik hem heel duidelijk herkende, maar nu is dat voorbij. Nu weet ik niet mee wie hij is.
Daarstraks zaten Paul en ik samen in de zetel. Het nieuws stond op en het ging weer over die jongens die de dakloze vrouw hebben vermoord. Oud nieuws, maar met nieuwe feiten. Ditmaal werden de beveiligingsbeelden getoond, de daders waren erop te zien. Twee jongens, ongeveer dezelfde leeftijd als Michel, ongeveer hetzelfde postuur als Michel, eentje droeg zelfs dezelfde kleren als Michel. Michel. Opeens het besef, ik zit naar mijn zoon te kijken die iemand vermoord. Dood doet. Het leven ontneemt. Naar de eeuwige jachtvelden stuurt.
Dat was de laatste keer dat ik mijn zoon herkende, heel duidelijk en heel helder. Nu spoken er steeds vragen door mijn hoofd. Wie is hij? Waarom? Voelt hij zich schuldig? Waarom zou hij? Zouden we ‘rebelse tieners’ nog als excuus kunnen gebruiken? Waarom zou hij ooit zoiets doen?

Op geen van deze vragen heb ik een bevredigend antwoord kunnen vinden. Daar heb ik geen tijd voor, ik moet me bezig houden met belangrijkere zaken zoals: de toekomst. Wil ik dat dit gevolgen heeft voor mijn kind? Als ik daarover nadenk beland ik in een tweestrijd. Natuurlijk wil ik dat er gevolgen zijn, je kant toch niet zomaar iemand vermoorden?! – Nee. Nee, dit mag de toekomst van MIJN zoon niet beïnvloeden, want dat zou willen zeggen dat hij geen toekomst meer heeft.
In het begin was ik overtuigd van het eerste, maar langzaam maar zeker begint de angst voor zijn toekomst zich een weg te vinden in mijn gedachten. Plannen beginnen zich te vormen. Onmogelijke plannen die ik hoofdschuddend weg probeer te jagen. Maar toch, stel dat er eentje zou lukken? Stel dat het mij zou lukken om mijn zoons toekomst te redden. Zou ik dan terug een goede moeder zijn? Zou het verwijt dat mijn zoon een moordenaar is dan verdwijnen? Zou de last dan minder worden?

Het zijn allemaal maar vragen, ik zal nu snel een antwoord moeten vinden.

Claire.  

 

Evaluatie

Eigen indruk

Bij dit boek gaf het me een goed gevoel om dit dagboekstuk te kunnen schrijven. Nadat ik ‘Het diner’ uitgelezen had, bleef ik zitten met een wrang gevoel. Kon ik een boek goed vinden als ik me niet kon vinden in de gedachten en daden van de hoofdpersonages? Het was moeilijk voor me om te aanvaarden dat Paul en Claire enkel gaven om de toekomst van hun zoon en niet om het feit dat hij een levend wezen, een mens, vermoord had. Juist daarom deed het goed dit stukje te schrijven. Zo kon ik zelf die twijfels en gevoelens aan Claire geven. Van Paul weten we de meeste gedachten, maar van haar niet. Ik zou graag geloven dat zij toch enig schuldgevoel had.

Didactisch perspectief

Om dezelfde reden als hierboven vind ik dit een goede opdracht voor leerlingen. Het is geen moeilijke opdracht, toch kan het leerlingen bij beladen thema’s aan het denken zetten zoals het bij mij heeft gedaan. Het lijkt me interessant om de leerlingen een personage te laten kiezen waar ze zich in kunnen inleven. De gedachten van andere mensen zijn altijd interessant, ook hun kijk op de situatie. Zullen ze bepaald gedrag afkeuren, of net goed rekenen?
Een valkuil is natuurlijk wel dat ze de opdracht niet serieus zullen nemen, het is dan aan de leerkracht om de leerlingen te stimuleren dit wel te doen.